Een ongewoon verhaal...
Het Kursaal wordt in één adem uitgesproken met de Stad aan Zee: Oostende. Het is een mythische plaats met een boeiend verleden dat teruggaat tot in de negentiende eeuw. De rode draad doorheen het Kursaal is ‘ontspanning’. Alle zintuigen worden er geprikkeld met muziek, dans, kunst, lekker eten, vertier, plezier en… de geur en de rust van de zee.
1852
Het eerste Kursaal gebouwd in 1852. Gelegen op de buitenste vestingwal op de hoek van Christinastraat en Zeedijk. Was te bereiken via hulppoort en brug over de gracht.
Voor 1878
Het oorspronkelijke gebouw was een initiatief van een kolenhandelaar en de concessiehouder van het casino op het Wapenplein, Louis Vanden Abeele. Het gebouw is ontworpen door Hendrik Beyaert.
Het Kursaal werd ontworpen als een tijdelijke en gemakkelijk afbreekbare constructie omdat Oostende toen nog een vestingstad was en de zeedijk tot het militair domein behoorde. Het gebouw was hoofdzakelijk in hout opgetrokken. Centraal stond de concert- en balzaal versierd met mozaïeken. Aan weerszijden van een vooruitspringend overdekt terras stonden zeshoekige kiosken voor openluchtconcerten overdag. Zowel het interieur als het exterieur getuigden van een sterk Moors karakter.
Vanwege ruimtegebrek werd het Kursaal verbouwd in 1858 en 1865. De tweede verbouwing betrof onder andere een nieuwe feest- en concertzaal van ruim 800m2 met een glazen dak.
1878 - Een nieuw gebouw, een nieuwe ligging
Met burgemeester van Iseghem als initiator werd een nieuw Kursaal gebouwd. Het nieuwe Kursaal werd ontworpen door Felix Laureys en Joseph-Jean Naert. Als locatie werd het westelijk uiteinde van de dijk gekozen. Deze nieuwe locatie werd vooral ingegeven door politieke beslissingen omdat hierdoor de naastgelegen gronden, die in het bezit waren van de overheid, sterk in waarde stegen.
1940 - De Afbraak
In 1940 werd het Kursaal vernietigd door de Duitse bezetters. In de plaats bouwden de Duitsers in 1943 een bunkercomplex dat hen een strategische belangrijke kijk op de zee gaf.
1953 - Een modernistisch Kursaal
Na de oorlog werd begonnen aan de wederopbouw van het Kursaal. De Antwerpenaar Léon Stynen was de architect. Zijn ontwerp werd gekozen vanwege de grote gebogen glazen gevels aan de zeezijde. Dit ontwerp was een rechthoekig volume met een halfronde uitbouw die de bocht van de zeedijk volgt. Dit Kursaal was groter dan zijn voorganger.
Voor die tijd werden enkele vooruitstrevende bouwtechnieken gebruikt. Het gebouw bestond grotendeels uit een skelet van gewapend beton en de meeste binnen- en buitenmuren hadden geen dragende functie. Voor de raamkozijnen werd aluminium gebruikt waarbij vooral de grootte van deze kijkvenster opviel.
Het oorspronkelijke ontwerp uit 1945 werd gedurende de bouw meerdere malen aangepast tot ergernis van Stynen.
Al bij het ontwerp had Stynen rekening gehouden met de kunst die het Kursaal moest versieren. Hieronder zaten wandschilderingen en beelden van onder andere Paul Delvaux.
In 1998 werd Kursaal Oostende erkend als beschermd monument.
2000 rode zitjes
Van 2003 tot 2004 werd het gebouw ingrijpend gerenoveerd. De grote spektakelzaal kreeg een heel andere aanblik en kreeg meer dan 2.000 zitjes. Er zijn verschillende multifunctionele zalen, zoals de Delvauxzaal (versierd met een muurfresco door Paul Delvaux) met plaats voor 700 bezoekers en de Erehal met plaats voor 1500 feestvierders.
Mijn eerste concert in het Kursaal speelde ik op 24 juli 1969. De toenmalige directeur bood mijn zoon Anthony een pasgeboren pony aan. Ik noemde het Tsoin Tsoin, een knipoog naar de 'Les filles du bord de mer.
Kursaal Kunst
Benieuwd naar de kunstwerken in het Kursaal? Sommige zijn zichtbaar tijdens concerten of evenementen, maar er zijn ook heel wat verborgen pareltjes of verrassende kunstwerken in de buurt van het Kursaal.