Van concertzaal naar woonkamer: de rode Kursaal-stoelen krijgen een tweede leven vol verhalen
Ze zagen ontelbare optredens, applausgolven en stille ontroering. Ze droegen generaties toeschouwers, van wie sommigen al lang geleden verliefd werden op de kracht van het podium. En nu? Nu beginnen de iconische rode stoelen van het Kursaal aan een tweede leven bij onze fans.
Toen we onze iconische rode theaterstoelen een nieuw huis aanboden, hadden we nooit kunnen dromen van de prachtige reacties en warme verhalen die we zouden terugkrijgen. Want de stoelen zijn veel meer dan zomaar zitplaatsen. Ze zijn herinneringen, emoties en kleine stukjes Kursaal Geschiedenis.
Een stoel vol symboliek
Sommige verhalen gingen recht naar het hart. Zoals dat van een koppel dat al 20 jaar samen is, trouwde op 5 oktober, woont in appartement 5, en dolgelukkig is met hun gereserveerde stoel nummer 5. “Het klinkt misschien melig,” schreven ze, “maar dit is echt ons geluksgetal.” Hun rode stoel krijgt een ereplaats in de inkomhal, waar hij symbool staat voor hun verhaal vol vijven.
Een laatste eerbetoon aan een gedeelde passie
Ook het verhaal van Freddy raakte ons diep. Hij en zijn vrouwtje, inmiddels overleden, zaten jarenlang samen op de eerste rij in het midden. Meer dan 30 concerten genoten ze samen, hand in hand, in hun favoriete zaal. Toen Freddy een stoel kocht, vroeg hij of hij nummer 1 kon krijgen. “Ik heb maar één gekocht,” schreef hij. “M’n vrouwtje is plotseling overleden vorig jaar.” Toen ze de stoel mochten afhalen vloeide er een traantje. “Zoveel keer dat we daar gezeten en genoten hebben," voegde hij toe. Freddy, jouw verhaal blijft bij ons hangen.
Van theaterstoel tot tv-troon
Anderen gaven hun stoel een nieuw leven in de tv-kamer. “We zitten er elke dag in om naar onze favoriete programma’s te kijken,” vertelde iemand enthousiast. De rode pluche voelt daar misschien net iets zachter aan dan de gemiddelde sofa en wie weet maakt het Thuis of The Masked Singer toch nét dat tikkeltje specialer.
Klein cinemadroompje
Elders staat een stoel voorlopig “wachtend op een klein cinemaprojectje.” We zien het al voor ons: popcorn in de hand, licht uit, projector aan... en je eigen privé-Kursaal, gewoon in de kelder of garage.
Jong geleerd is oud gedaan
Een kinderopvang in volle verbouwing stockeerde hun stoelen voorlopig op zolder, maar heeft al grootse plannen: “Zodat kinderen kunnen leren wat theaterstoelen zijn, leren aandachtig luisteren en kijken naar dagdagelijkse activiteiten.” Van jongs af aan cultuur meegeven? Daar kunnen wij alleen maar applaudisseren.
Oostendse nostalgie in de Vlaamse Ardennen
Voor sommigen is de stoel een stukje thuiskomen. “Ik ben geboren en getogen in Oostende, het Kursaal is niet weg te denken,” schreef een koper die inmiddels verhuisd is naar de Vlaamse Ardennen. “Naarmate je ouder wordt, word je ook nostalgischer... ik moest wel een stukje Kursaal bij mij hebben.” En gelijk heeft hij.
Elke rode stoel draagt een stukje geschiedenis met zich mee. Maar dankzij jullie krijgen ze er ook een toekomst bij. Eentje vol nieuwe momenten, herinneringen en verhalen. Bedankt aan iedereen die een stoeltje een nieuw leven gaf. Jullie maken van Kursaal niet alleen een huis van cultuur, maar ook een huis van mensen.