Joe Bonamassa

Op 10 juni 2018 zal Joe Bonamassa in Oostende de pannen van het dak spelen. Iedereen die hem ooit live zag, weet dat dit opnieuw een zinderend bluesrock concert wordt. In april vorig jaar stond hij nog in een zo goed als uitverkochte Lotto Arena in Antwerpen.

“Bonamassa speelt met vuur in de vingers. Fors uit de kluiten gewassen bluesrock met een aanstekelijke groove.” Gazet van Antwerpen

Joe kreeg de liefde voor muziek met de paplepel mee. Zijn ouders hadden een gitaarwinkel en op zevenjarige leeftijd speelde hij nummers van Stevie Ray Vaughan en Jimi Hendrix noot voor noot na. Zijn virtuositeit werd opgemerkt door B.B. King toen Bonamassa op twaalfjarige leeftijd zijn voorprogramma mocht verzorgen. De lijst van legendes met wie hij sindsdien samengespeeld heeft, is eindeloos: van Eric Clapton, Stephen Stills, Buddy Guy, Robert Cray, Steve Winwood tot Joe Cocker.

Zijn eerste bluesrockplaat nam hij in 1994 op met Bloodlines, een groep met de zonen van Robby Krieger (The Doors) en Miles Davis. Joe speelde ook in Black Country Communion, een supergroep met Glen Hughes (Deep Purple, Black Sabbath), Jason Bonham (Led Zeppelin) en Derek  Sherinian (Billy Idol, Dream Theater). Daarnaast was hij lid van Rock Candy Funk Party en werkte hij succesvol samen met Beth Hart.

Sinds 2000 bracht de man elf solo-studioplaten uit. In mei 2012 verscheen het prachtige Driving towards the daylight, een collectie covers en originele songs. Het meest in het oog springend zijn de covers van 'New Coat of Paint’ (van Tom Waits), 'Lonely Town Lonely Street’ (Bill Withers) en 'Stones in My Passway’ (Robert Johnson). Ook op de plaat Blues Of Desperation (2016) gaan vakmanschap en ontroering hand in hand.

Eind januari brengt hij samen met Beth Hart een gloednieuw album uit 'Black Coffee'. Met liedjes van Edgar Winter, Etta, James, Ike & Tina Turner/Steve Marriot, Ella Fitzgerald, Lil’ Green, LaVern Baker, Howlin’ Wolf, Lucinda Williams en Waldeck.

Maar de muziek van Joe Bonamassa bereikt slechts live, onder de gloed van de spots, zijn volle intensiteit. Getuige hiervan zijn de talloze officieel uitgebrachte concertregistraties.